ล า น จิ น ต น า ก า ร

แวะปั้มเติมความรู้สักนิดนะหัวใจ
เติมปัญญาสักหน่อยนะสมอง
เติมธรรมะอีกหน่อยนะดวงตา
เติมเสียงเฮฮาสักนิดนะใบหู
เติมน้ำบูดูสักนิดนะปาก
เติมโอทูให้รูจมูกหน่อยนะต้นไม้
เติมเลือดดีให้หน่อยนะปอด
เติมกรดอีกหน่อนนะตับอ่อน
เติมฟ้าให้มีสีสันหน่อยนะเมฆ
แล้วฝากสายลมพัดโชยโบยบินไปเป็นฝนที่ใจเธอ
ให้ชุ่มฉ่ำเย็นเป็นธารน้ำใจไหลรินเย็นตลอดกาล
ฉายภาพอีกหน่อยนะเรตินา
เพื่อเอาภาพจากฟากฟ้ามาผสาน
ปล่อยซีโอทูแก่หมู่แมกไม้ได้อาหาร
ส่งต่อสายจินตนาการให้ตัวเธอสานต่อ
……………. โอ้…กวีนี่หรือคือฉันเอง

สวัสดีครับ

น้องสายลมส่งบทกวีนี้มาให้

ตีนเมื่อเดินติดดินกลิ่นจะหอม
ใจเมื่อยอมเสียสละสีจะขาว
มือเปื้อนดินจะปั้นดินเป็นดวงดาว
ใจเหน็บหนาว, จะเคี่ยวหนาวเป็นเปลวไฟ

…บทกวีของไพวรินทร์ ขาวงาม…

กวีตัวปลอมเลยออกโรงต่อว่า

ปริญญา เมื่อคลุกดิน กลิ่นจะหอม
ความรู้ให้ ด้วยใจพร้อม ผสมอย่างกลมกลืน
คิดและทำ เพิ่มคุณค่า ให้สังคมฟื้น
ตื่นด้วยธรรม ทำด้วยใจชื่น หยัดยืนยง

อย่างว่าแบบกวีตัวปลอม จึงขอปรับอีกหน่อยเผื่อหอมเพิ่มขึ้นครับ

ปริญญา ถ้าคลุกดิน กลิ่นจะหอม
ความรู้ให้ ด้วยใจพร้อม หอมหวานชื่น
คิดและทำ เพิ่มคุณค่า ชุมชนฟื้น
สังคมตื่น ยั่งยืนยง คงคู่ไทย

จึงมาอีกรอบนะคร้าบ….

ปริญญา ถ้าคลุกดิน กลิ่นจะหอม
ความรู้ให้ ด้วยใจพร้อม จะหอมหวาน
คิดและทำ เพิ่มคุณค่า ให้ยาวนาน
เพื่อช่วยสาน สังคมไทย ให้ยืนยง

ด้วยมิตรภาพครับ

เม้ง