เมษายน 15th, 2009 at 12:30(เย็น)
เมื่อคืนนอนเวรที่โรงเรียน..เลยเก็บบรรยากาศดีๆมาเล่าสู่กันฟัง
ยืนมองท้องฟ้ากว้าง…กลางสนามโรงเรียน….อากาศเย็นสบายเนื่องจากมีลมพัดตลอด
เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า…เห็นดวงดาวมากมายรายเรียงเต็มท้องฟ้า…มีประกายส่องแสงสว่างในตัว
ดูระยิบระยับ….(สวยจริงๆ)…สูดลมหายใจเข้าเพื่อรับอากาศที่สดชื่นในยามดึก….
ความเงียบของบรรยากาศรอบๆทำให้จิตใจสงบตามธรรมชาติ…
หวลคิดถึงบรรยากาศในเมืองที่เคยทำงานมาก่อนหน้านี้..
ซึ่งวุ่นวาน..เสียงดัง..น้อยมากที่จะได้มีโอกาสนั่งมองดูดาวบนท้องฟ้า…
ซึ่งถูกบดบังด้วยแสงไฟใจกลางเมือง…และมีความคิดแว็บขึ้นมาว่า…
เราน่าจะสอนให้เด็กๆได้เรียนรู้เกี่ยวกับดวงดาว/ทำแผนที่ดาว/
ซึ่งก็พอจะมีความรู้อยู่บ้าง…ให้เค้าได้เรียนรู้สิ่งที่อยู่รอบๆตัวมากขึ้น
เมษายน 15th, 2009 at 11:40(เช้า)
“โรงเรียนของหนูอยู่ไกล..แสนไกล..อยากให้..คุณคุณหันมอง..โรงเรียนของหนู”
เชื่อว่าหลายท่านคงเคยได้ยินเพลงนี้บ้าง..”โรงเรียนของหนู”…ยังจำได้บ้างหรือเปล่าคะ
โรงเรียนนี้ตั้งอยู่ใจกลางหมู่บ้าน..ชาวบ้านส่วนใหญ่ 95 % เป็นชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยง
ซึ่งอาศัยอยู่ที่นี่มานานหลายสิบปี นับว่าเป็นคนไทยที่มีเชื้อชาติเป็นกะเหรี่ยงเท่านั้นเอง
ปล.สำหรับเจ้าของบันทึกนี้ เป็นคนไทย 100 % คะ (หัวเราะ)และอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งห่างจากโรงเรียนประมาณ 2 กม.
ไป-กลับ สะดวกดี…โชคดีที่ได้มาสอนอยู่โรงเรียนที่ใกล้บ้านจะได้มีเวลาดูแลพ่อ-แม่มากขึ้น
กลับมาเรื่องเดิม ร.ร.ตชด.ที่นี่ เป็นร.ร.เล็กๆ..มีนักเรียน 70 คน ครูทั้งหมดรวมกันแล้วก็ 10 คน อยู่กันแบบพี่แบบน้องอบอุ่นดีคะ….มารายงานตัววันแรกก็เจอ เวรยามก่อนเลย..หมายถึงได้อยู่เวรรักษาการโรงเรียนช่วงวันหยุดสงกรานต์พอดี
12-15 เม.ย.52 คะ มีเพื่อนครูอยู่ด้วยอีก 1 คน(ต้องนอนเวรตอนกลาคืนด้วย) ช่วงกลางวันเลยเดินสำรวจดโรงเรียนเล่น
…..มีอาคารไม้เก่าๆ 1 หลัง ชั้นเดียวมีบรรไดอยู่ตรงกลาง..ยาว..ชั้นเรียน ป.1-4 เวลาสอนเสียงครูแต่ละห้องก็จะแทรกกันเพราะผนังห้องไม่สมบูรณ์(มองทะลุกันได้)
…..ส่วน ป.5-6 จะเป็นห้องทึบเป็นอาคารปูน
…..มีห้องสมุด…ร้านค้าสหกรณ์…
…..โรงอาหารเป็นได้ทั้งสถานที่กินข้าวและห้องเรียนในตัวเลย
…..มีบ่อเลี้ยงปลา…แปลงผัก…เล้าไก่…เล้าเป็ด…ซึ่งเป็นโครงการตามพระราชดำริ
เกือบลืมเลย ..ที่สำคัญมีระบบอินเทอร์เน็ต และมีสัญญานโทรศัพท์เคลื่อนที่ด้วย
เป็นผลดีที่จะได้เรียนรู้โลกกว้างอีกมากมายจากสิ่งดังกล่าวพร้อมทั้งบอกเล่า/ถ่ายทอดประสบการณ์/แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกันได้ง่ายยิ่งขึ้นด้วย
ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่จะนำมาเล่าสู่กันฟัง….โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ..
เมษายน 15th, 2009 at 11:07(เช้า)
ผู้หญิงตัวเล็กคนนึง…ซึ่งมีอุดมการณ์สานฝัน
อาสามุ่งมั่นช่วยกัน….พัฒนาการศึกษาไทย
ให้เด็กๆในถิ่นห่างไกล….ได้เรียนรู้เท่าทันกัน
วันนี้ฉันเดินทาง…กลับมาสร้างความฝัน
ให้เป็นจริงได้สักวัน….ด้วยใจฉันที่ทุ่มเท
โรงเรียนเล็กในป่าเขา(ร.ร.ตชด.)…..ภูมิลำเนาที่ลำบาก
เด็กๆต่างเชื้อชาติ….เขาลำบากแต่อยากเรียน…
ฉันดีใจที่ได้สอนเขาอ่านเขียน…แม้เป็นเพียงครูอาสา
ฉันดีใจที่ได้กลับมา…..ช่วยพัฒนาการศึกษาไทย…
โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน จุฬา-ธรรมศาสตร์ 3 จ.ตาก
ในพระราชูปถัมภ์ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
