อันว่าเป็นไทยเป็นถิ่นอุดม มีทรัพย์ในดินและสินในน้ำ แต่เด็กไทยทุกวันนี้แทบไม่มีความรู้ไทย ในนสมองถ้าผ่าลึกลงไปมีแต่ความรู้ “นอก”
ความรู้ “นอก” มาจากทั้งอาจารย์ที่จบ “นอก” และอย่างยิ่งมาจากนักวิชาการ ครูบา อาจารย์ ที่ศรัทธาความรู้นอก แล้วเหยียบย่ำความรู้ไทย
เขาบอกว่าความรู้นอกดี น่าเชื่อถือ
เขาบอกว่าความรู้ไทยไม่ดี ขาดความน่าเชื่อถือ
อะไรต่ออะไรที่เป็นภาษาอังกฤษ น่าเชื่อถือ
บทความอะไรที่เป็นภาษาอังกฤษ น่าเชื่อถือ
บทความภาษาไทย “แย่”
บทความคนไทยเขียน “แย่”
คนไทยจึงต้องอุตส่าห์ไปร่ำไปเรียนมาแล้วนำความรู้นั้นไทยนั้นไปตีตราว่าเป็น “ความรู้นอก”
นักวิชาการการศึกษาไทย ศรัทธา และเคารพต่อความรู้นอกเท่านั้น
ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่เหมาะสมเลยกับคนไทยและประเทศไทย
อาทิเช่น การวิจัย ที่ใคร ๆ ใช้เรียน ใช้ทำเพื่อแลกเพื่อซึ่งใบปริญญาตรี โท และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง “เอก”
ดร. สมัยนี้ ก็มีความรู้เพียงแค่ “ทำวิจัย”
ทำวิจัยหนึ่งเล่มโดยใช้ศาสตร์ วิธีการ ระเบียบวิธีวิจัย ทำได้ตามระบบระเบียบไป ทำได้แล้วก็ “จบ”
จบมาก็นำความรู้นอกมาต่อยอด
ต่อกันแล้ว ต่อกันอีก ต่อกันไปต่อกันมา
ต่อจนเด็กไทย เหยียบย่ำ ย่ำยี ดูถูกความรู้ไทย ๆ วิชาการไทย
เด็กไทยสมัยนี้จึงมีแต่ “ความรู้นอก”
ศรัทธาแต่ความรู้นอก
ไม่มีภาษาอังกฤษไม่ศรัทธา
ไม่ใช่ความรู้นอก ไม่ศรัทธา
อย่างนี้นี่หนาทำให้สังคมจมลงไปด้วยอะไร ๆ ก็มีแต่ “นอก ๆ”