เขียนไว้ใน wordpress copy มาไว้ที่นี่ด้วยก็แล้วกัน
นึกไปถึงสมัยจับคอมพิวเตอร์ใหม่ๆ ตอนนั้น OS ยังเป็นดอสจอยังเป็น โมโนโครม สีเขียวๆ จำได้ว่าดอสมีสองค่ายคือ IBM ดอส และ Ms ดอส ส่วนตัวไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะมันมีอยู่แค่สองค่าย แถมไม่รู้ว่ามันต่างกันยังไง มีอะไรก็ใช้อันนั้นไป ผ่านยุคนั้นมาได้อย่างสุขสบาย มาถึงยุคที่ตัวเองต้องมาพัฒนาซอฟต์แวร์บ้าง สมัยเรียนก็มี Borland C กับ Turbo C อันนี้ก็ไม่ต้องเลือกอีก หาอันไหนได้ก็ใช้อันนั้น ให้ผลเหมือนกัน (หลังๆมามี Watcom C แต่ไม่ได้เล่น)
มายุคทองของ OS แต่ช่วงนั้นผมกลับไม่รู้สึกว่าลำบากใจในการเลือก ผมเลือกที่จะใช้ Linux มากกว่า Microsoft Windows แถมช่วงนั้นยังมี OS2 ให้ใช้อีกจากยุคทองของ OS ทำให้ผมโดนบังคับไปกลายๆว่าทุกอย่างที่ใช้ต้องอยู่บน Linux ได้ นั้นทำให้สนใจ PHP, Perl, Java ฯลฯ โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับ System ซึ่งช่วงนี้หาคนคุยด้วยยากมาก
ผมเลือก Java เป็นภาษาหลัก ถึงมันจะอ้วน แต่มันก็เป็นคนอ้วนที่มากด้วยประสบการณ์ในการดำเนินชีวิต ยังไม่นับว่าใน Java เองก็มี library/framework ให้เลือกมากเหลือเกิน ถึงในยุคนี้ Java เปรียบกับชายวัยกลางคนที่ ท้วมๆอวบๆไม่คล่องเท่าคนหนุ่มอย่าง RoR แต่มันก็มีทางออกอย่าง Grails
ช่วงนี้ เทคโนโลยีเว็บ ก้าวเข้าสู่ยุค 2.0 บรรดา Javascript library ต่างๆออกมามากมาย ตอนนี้กำลังตัดสินใจเลือกใช้ Prototype กับ JQuery ยังเลือกไม่ได้
มีทางเลือกเยอะ ดีกว่าไม่มีทางเลือกอะไรเลย แต่ที่บ่นมาเพราะมันเยอะเกินไป เวลาจะเลือกอะไรทีนึง ถ้าข้อมูลไม่พอ มันก็เหมือนการโยนหัว/ก้อย ผมเคยเลือกอะไรผิดๆมาหลายอย่าง เสียเงิน (ซื้อหนังสือ) เสียเวลา (ศึกษา/อ่าน) ที่ว่าเลือกผิดก็ไม่เชิงนัก แต่ทุ่ม เวลาลงไปแล้วเอามาใช้ (ยัง) ไม่ได้ ก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย
ไม่รู้ว่าต้องเลือกอะไรอีก แต่คงมีอีกเยอะ ^^”
บ่น บ่น บ่น
นานมาแล้วผมเคยคิดหนักว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี ชีวิตผมไม่มีเป้าหมาย หนักไปถึงขั้นคิดว่า ตรูเกิดมาทำไมฟระ ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จถึงขั้นสูงสุดอะไรเลย ก็แค่พิสูจน์ตัวเองได้ระดับนึง ช่วงนั้นมีคนชวนให้บวชเลยไปบวชมา 1 พรรษาเต็ม ได้รู้จุดหมายชีวิต แต่ว่าพอห่างมาก็ก็เคว้งอีก เมื่อก่อนการทำงานทั้งหมด ทำเพราะสนุก เพราะชอบเอาชนะ (ตัวเอง) ทำได้แล้วก็สะใจ อะดรีนาลิน หลั่งสร้างความสะใจได้เป็นพักๆ
มันนานจนลืมไปแล้วว่าความสนุกของงานคืออะไร ช่วงนี้มีโอกาสได้นั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่าง เรื่องต้องใช้หนี้ให้ที่บ้าน เรื่องฐานะตัวเอง เรื่องงาน ได้จุดหมายระยะยาวมา 2 อย่าง อย่างแรกคือ ผมต้องจัดการปัญหาเรื่องหนี้สินของที่บ้านให้หมด และสร้างความมั่นคงภายใน 7 ปี จริงๆเป็นจำนวนเงินที่มาก แต่ก็ไม่ได้มากเกินไปถ้าอยากจะท้าทายตัวเอง ตอนนั้นผมเองคงอายุประมาณ 40 ต่อจากนั้นค่อยคิดว่าจะทำอะไรต่อไป บวชดีไหม ตอนนี้ผมยังไม่ได้คิดถึงแผนระยะสั้นว่าจะทำอะไรต่อ รู้แต่ว่างานปัจจุบันของผมต้องทำให้ดี กลับมาท้าทายตัวเองอีกครั้ง อยากรู้สึกถึงความสะใจ เวลาทำอะไรสำเร็จอีกครั้ง…
วันที่ 9-11 สิงหาคม 51 ผมกับเพื่อนๆจำนวน 8 คนได้ไปร่วมสร้างฝายที่อ.แม่เมาะ จ.ลำปาง ความจริงแล้วเรื่องฝายเป็นเรื่องรองซึ่งถูกตั้งให้เป็น theme ของการไปจังหวัดลำปางของพวกเราในครั้งนี้ เรื่องหลักๆเท่าที่ได้ฟังมาจากลูกเกดซึ่งเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัด trip ครั้งนี้ และพี่กุ้งซึ่งเป็นหัวหน้า หน่วยจัดการต้นน้ำแม่จาง คือเรื่องของการหาอาชีพใหม่ให้ชาวบ้าน แทนการบุกรุกป่าเหมือนในอดีต ซึ่งจะจัดทำเป็นการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ โดยมีพวกเรา 8 ชีวิตเป็นคณะแรก เพื่อเข้าไปทดลอง และให้ feedback กับชาวบ้าน
พวกเราออกเดินทางแบบไม่ค่อยวางแผนล่วงหน้ามากนัก เกือบไม่มีตั๋ว รถไฟเต็ม รถทัวร์เหลือไม่กี่ที่ ได้ตั๋วของนิววิริยะ ออกเดินทางคืนวันศุกร์ที่ 8 รถเข้าหมอชิต late ไปกว่าชั่วโมง แต่พอให้อภัยได้เพราะเบาะที่นั่งกว้างมากๆ นอนกลิ้งได้สบาย เป็นความบังเอิญที่เราได้พบเพื่อนร่วม trip อีกสามคนบนรถพอดี รู้จากลูกเกดว่ามีคนหนึ่งใส่แว่นขาวๆ (อ.บุ้ง) เลยตัดสินใจทักโชคดีไม่หน้าแตก
ไปถึงลำปางตอน โมงกว่าๆ พวกเราหกคนนั่งรอลูกเกดกับน้องสาว (หญิง) ซึ่งเดินทางมาจากโคราชและมาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน ไม่นานพี่ตุ๋ยก็มารับเราไปทานอาหารเช้า (ก๋วยจั๊บ) ที่หน้าสถานีรถไฟ ซึ่งไม่ไกลจากบ้านพี่ตุ๋ยนัก พอทานเสร็จพวกเราทั้ง 8 ก็ไปบุกบ้านพี่ตุ๋ยเพื่ออาบน้ำ และรอพี่ดาวุทธิ์มารับไปชมโรงไฟฟ้า ชมเสร็จเราก็กลับไปนัดเจอพี่ตุ๋ยที่ Big-C เพื่อไปเที่ยวพระธาตุลำปางหลวงกันต่อ กลับจากพระธาตุลำปางหลวง พี่ตุ๋ยกลับไปส่งเราที่ Big-C ซึ่งพี่ดาวุทธิ์ กับ พี่กุ้งรอรับพวกเราไปที่ หน่วยจัดการต้นน้ำแม่จาง โดยคืนนั้นเราพักค้างคืนที่นั่นก่อนออกลุยไปที่หมู่บ้านในเช้าวันรุ่งขึ้น…
(more…)
ตอนนี้ยัง งงๆ กับ blog ใหม่ที่ลานปัญญาแห่งนี้ ส่วนตัวแล้วเป็นคนสนใจอะไรหลายๆอย่าง ทำให้ blog ที่ผมเคยเขียน มั่วซั่วไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง เทคโนโลยี เรื่องถ่ายภาพ และเรื่อง ปรัชญา และ ศาสนา
มาพักหลังๆ ผมมีปัญหาส่วนตัวค่อนข้างมาก สิ่งที่เคยร่ำเรียนฝึกนจิตใจมากลับช่วยเหลือผมไม่ค่อยจะได้ นั่นเป็นเพราะผมยังเลือกที่จะอยู่กับปัญหา ผมได้แต่หวังว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น แต่ในขณะเดียวกันมันกลับั่นทอนพลังในการจะทำสิ่งต่างๆของผมจนเกือบหมด ศักยภาพที่เคยมีอยู่ในตัวเอง ทุกวันนี้เหลือแค่ 10% ของที่เคยมี แต่ผมยังรับเงินเดือน 100% น่าอายตัวเองจริงๆ
ทางออกของผมคงไม่ใช่การละทิ้งปัญหาไป แต่ผมควรจะหันมาจัดการกับตัวเองให้ได้ หันกลับมาอยู่กับตัวเองให้มากขึ้น ละทิ้งสิ่งไม่แน่นอนรอบๆตัวที่มันไม่เคยหยุดนิ่ง ปล่อยให้มันวิ่งต่อไปตามกระแสของมัน และตัวผมเองควรจะหยุดดูมันอย่างเข้าใจ และมีสติ ไม่ใช่วิ่งตาม
เพื่อให้เข้ากับชื่อ “ลานปัญญา” เรื่องส่วนใหญ่ใน blog นี้คงจะเกี่ยวกับเรื่องความคิด ปรัชญา และศาสนาเป็นส่วนมากนะครับ ส่วนเรื่องเทคโนโลยี ผมจะยังไปเขียนใน nontster.wordpress.com และเรื่องการถ่ายภาพ จะเอาลงไว้ใน doraenont.multiply.com เพราะ blog มี community ของตัวมันเอง คงยากที่จะให้ทุกคนสนใจเรื่องเดียวกัน
เขียนมาซะยืดยาว ผมขอจบ blog แรกที่ลานปัญญาเอาไว้เท่านี้ก่อนนะครับ แล้วพบกันใหม่ (_/\_)