ลานค้นคิด

วันนี้

ได้พูดคุยกับ อาจารย์หมอปาริชาติ อาจารย์หมอป่วน อาจารย์หมอสุธี

ได้คิดเรื่องอะไรๆ มากมาย

ได้มองถึงปัญหาที่รู้สึกตัวเอง ไม่รู้จะแก้ไขได้ยังไง ได้กลับมามองอารายๆๆมากขึ้น

มองเห็นอารายๆๆๆๆมากขึ้น

เข้าใจอารายๆ มากขึ้น

ทัศนคติ + ความอดทน + ความพอดี + ลิมิตของเรา
น่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้เราผ่านเรื่องต่าง ๆ ในช่วงนี้ไปได้นะ –”

เหอๆๆๆๆ ตอนนี้ก็พอจะเห็นแสงสว่างบ้างแล้ว
จากที่หลายวันที่ผ่านมานี้มันรู้สึกมืดมนไปหมด
ที่เหลือก็คือ ลองทำ แล้วก็อดทน

เหอๆๆๆๆๆๆ สู้ๆๆๆๆๆละกานน้อวเรา!!! ^^

ทำไมถึงใช้ชื่อลานค้นคิด

…หนูคิดว่า หนูยัง ต้องค้นความคิด หรือแนวความคิด หลาย ๆ อย่างอีกมาก เพื่อที่จะเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ

หนูเลยตั้งชื่อบล๊อกว่า “ลานค้นคิด”

สวัสดีค่ะ

หนูชื่อ นางสาวกุลวดี  จิรฐิติวงศ์   ชื่อเล่น บิว   นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1 (รุ่นที่5)

จากวิทยาลัยแพทยศาสตร์และการสาธารณสุข  มหาวิยาลัยอุบลราชธานี

หนูรู้สึกว่าการไปครั้งนี้ให้อะไรๆแก่หนูหลายอย่างมาก

แม้ว่าจะอยู่ที่นี่แค่ สามวันสองคืน อาจเรียนรู้ไม่ถ่องแท้

แต่ก็  รู้สึกว่าคุ้มค่ามากที่ได้มาครั้งนี้

ตอนแรกที่มาหนูสงสัย แล้วก้อไม่เข้าใจมากๆ เลยว่าจะมาที่นี่ทำไม

มาทำอะไร เพื่ออะไร

เลยรู้สึกเฉยๆ กับการทำกิจกรรม (คือไม่ได้ให้ความสนใจกับการทำกิจกรรมเท่าที่ควร)

แต่แล้วพอได้ลองทำ ได้ลองคิด และการที่ได้นั่งฟังและพูดคุยกับครูบา วิทยากร อาจารย์(อย่างเป็นกันเอง)

ทำให้หนูได้เริ่มเข้าใจ กระบวนการเรียนรู้ ที่ท่านเหล่านั้นต้องการให้นักศึกษาอย่างเช่นหนูเข้าใจ ตระหนัก และก็นำไปปรับใช้

หนูคิดว่ามันเป็นกระบวนการเรียนรู้ที่ดีมากเลยคะ และหนูก็ชอบวิธีที่วิทยากรต้องการสอนโดยที่ไม่บอกหรือสอนหนูโดยตรง

แต่ว่ากระตุ้นให้ สนใจ สงสัย แล้วลอง ต้ั้งคำถาม คิดหาคำตอบ

ถ้าถามหนูว่าหนูได้อะไรจากการไปครั้งนี้

หนูได้เรียนรู้เรื่องการใช้กระบวนการเรียนรู้ที่น่าสนใจมาก ๆ (ถ้าถามหนูว่าหนูเข้าใจวิธีนี้ร้อยเปอร์เซ็นต์มั้ย?? ตอนนี้หนูคงจะตอบว่า “ไม่”  แต่ว่าหนูก้อได้เรียนรู้ถึงประโยชน์ของกระบวนการเรียนรู้วิธีนี้จากการลองใช้บ้างแล้วเล็กน้อย และหนูเชื่อว่าหนูจะเข้าใจมันถ่องแท้ยิ่งขึ้นกับการลองนำกระบวนการนี้ไปใช้…ต้องขอขอบคุณ ครูบา วิทยากร และอาจารย์ ที่ใช้ความพยายามอย่างมากในการทำให้หนูเข้าใจถึงกระบวนการเรียนรู้ชนิดนี้และเข้าใจถึงประโยชน์ของมัน)

หนูได้เรียนรู้ถึงการมองโลก มองคนรอบข้างและการหันมามองตัวเราเองมากขึ้น

หนูได้เรียนรู้ถึงการมีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่

หนูได้สัมผัสกับสภาพธรรมชาติที่สวนป่าซึ่งก็ประทับใจมาก ๆ

หนูได้สัมผัสความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การมีน้ำใจ ความเมตตา ของครูบา วิทยากร และอาจารย์ ที่มอบให้อย่างตั้งใจ เต็มใจ ด้วยความหวังดีและอบอุ่น

หนูรู้สึกว่าการไปที่สวนป่า ครั้งนี้คุ้มค่า และเป็นที่น่าประทับใจมากๆ

ขอขอบคุณ ครูบาสุทธินันท์ และวิทยากรทุกท่านที่ให้ความรู้ ที่ทำให้หนูได้เรียนรู้มากขึ้น

ขอขอบคุณอาจารย์ป่วน และอาจารย์ปาริชาติ ที่ทำให้เกิดกิจกรรมครั้งนี้

ขอขอบคุณผู้ที่มีส่วนรวมที่ทำให้กิจกรรมนี้ลุล่วงไปได้ด้วยดีทุก ๆ คน

ขอบคุณมากคะ

…

อยากให้ทุกคนได้มาลองสัมผัสด้วยตัวเองนะคะ

(อ่านแล้วอาจงงๆ เพราะว่าใช้ภาษาไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่..ขอโทษด้วยนะคะ)