ลานซักล้าง

ผมไม่คิดว่าการก่นด่า ประณามใครจะช่วยอะไรได้ในขณะนี้หรอกครับ การพูดไปก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่เกิดขึ้นเลย

สถานการณ์น้ำท่วมดำเนินมาหลายเดือน สิ่งที่คิดว่าควรจะเตรียมตัวล่วงหน้า ก็ได้เขียนไปเท่าที่นึกออกหมดแล้ว ประเด็นหลักไม่ใช่ว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่เป็นเตรียมตัวอะไรไว้บ้างครับ ที่คิดว่าตัวมีความรู้นั้น เอามาใช้อะไรในยามจำเป็นได้บ้าง ถ้าเป็นความรู้แห้งๆ (รู้ไม่จริง จำเค้ามา ไม่เคยลอง รู้ตามทฤษฎี) คราวนี้ล่ะ จะกลายเป็นความรู้เปียกซะที

เจ็กตื่นไฟ ไทยตื่นน้ำ เจ็กปนไทยตื่นทั้งไฟตื่นทั้งน้ำ

ถ้าคิดจะอพยพตอนนี้ ต้องหาสถานที่ที่สามารถอยู่ได้โดยการพึ่งตนเองแล้วครับ เงินมีที่ให้ใช้เสมอ แต่เงินหาซื้อสิ่งของที่ต้องการซื้อไม่ได้เสมอไป เกิดการขาดแคลนสินค้าจำเป็นขึ้นทั่วไป เนื่องจากกระแสผู้อพยพจากกรุงเทพระรอกแรก ซื้อแหลก แถมคลังสินค้าถูกน้ำท่วมอีก ทำให้การจัดส่งสินค้าจำเป็นหยุดชงักไปหมด

น้ำท่วมที่หลากลงมาใกล้อ่าวไทย เป็นน้ำที่สกปรกมาก พอจะอนุมาณได้ว่าจะมีวิกฤตการณ์เรื่องสุขภาพตามมาอีก ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าลุยน้ำเด็ดขาด หรือถ้าจำเป็นก็เอาถุงพลาสติกขนาดใหญ่รัดขา ทำเป็นถุงน่องลุยน้ำซะเลย

อ่านต่อ »

หลังจากประเมินสถานการณ์ สี่ทุ่มคืนวันเสาร์(22) ผมก็ตัดสินใจโทรบอกทุกคนในบ้านกลางดึกให้อพยพทันทีในตอนเช้า(23)

ทุกคนช็อคแน่นอนครับ… มีการเตรียมการป้องกันบ้านมาเป็นอย่างดีแล้ว มีน้ำ-มีอาหารสำรองไว้พอสมควร มีเขื่อน มีปั๊มน้ำ มีเรือ มีความสามารถในการจุดไฟหุงหาอาหารเมื่อครัวหลักใช้ไม่ได้ มีความรู้ และมีข้อมูล… แต่การเตรียมพร้อมนี้ ไม่สามารถจะประเมินความเป็นมือสมัครเล่น และความเป็นอันธพาลของคนบางกลุ่มได้

สำหรับผมแล้ว ยังไงก็ดูความปลอดภัยของพ่อกับแม่ก่อนครับ จึงเดินทางมาบ้านพักตากอากาศ พ่อแม่รู้สึกสบายใจที่จะอยู่ที่นี่และสามารถอยู่ได้เป็นเวลานานๆ ผมมาถึงที่พักก็น็อคไปเลย แบตหมดทั้งคนและโทรศัพท์

ที่ประเมินไว้ สถานการณ์นี้จะนานหลายเดือน เขียนมากไม่ได้ อยากรู้ก็โทรมาถามก็แล้วกัน บอกได้เพียงแต่ว่า แม้ยกเอาอคติออกไป การมองชั้นเดียวก็จะเห็นแต่เปลือก ซึ่งอาจจะทำให้ตัดสินใจผิดพลาดไปได้ ถ้ามองความเชื่อมโยงลึกๆ พูดไปคนก็ว่าบ้า… เรื่องถูกผิดเป็นเรื่องกระจอกครับ ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไร

ก่อนออกมาจากบ้าน เตือนเพื่อนที่อยู่ในบริเวณที่เสี่ยงที่สุดจากความวิปลาส ความดื้อรั้นและการไม่มองสิ่งต่างๆ ตามความเป็นจริง ว่าอย่าเห็นว่าน้ำลดแล้วความเสี่ยงจะลด ให้เตือนเพื่อนคนอื่นๆ แถวนั้น และแนะนำให้ออกมาทันทีที่มีโอกาส

อ่านต่อ »

ผมคิดว่ามีคนเข้าใจความหมายของคำนี้คลาดเคลื่อนไปเยอะนะครับ

คำว่าเตือนภัย ไม่ได้มีความหมายแค่บอกกล่าวเท่านั้น เนื่องจากภัยมีความสำคัญเกี่ยวกับความอยู่รอด ดังนั้นผู้สื่อสารและผู้รับสารจะต้องเข้าใจอย่างเดียวกัน หากเป็นการคาดเดา ก็ต้องสื่อให้ชัดเจนว่าเป็นการคาดเดาและแสดงเหตุผลสนับสนุนด้วย แต่นี่ยังไม่สำคัญเท่ากับว่าผู้รับสารต้องรู้ว่าจะทำอะไรต่อ ไม่อย่างนั้นการเตือนภัยก็เป็นกิจกรรมอันไม่เกิดประโยชน์เลย -> เตือนหรือไม่เตือน มีค่าเท่ากัน คือไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรอยู่ดี

ดังนั้นหากจะมีการเตือนภัยอย่างเป็นระบบ ระบบนั้นจะต้องครอบคลุมการทำความเข้าใจถึงภัยในลักษณะต่างๆ ความเสี่ยงของพื้นที่ แผนจัดการความเสี่ยงต่างๆ การฝึกซ้อม การลงมือแก้ไขความเสี่ยงต่างๆ ล่วงหน้า ตลอดจนแผนสำรองด้วย

การเตือนภัยเป็นอำนาจตามกฏหมาย!!! แต่คนที่มีเพื่อน มีเครือข่าย และเป็นมนุษย์นั้น เค้าไม่รอการเตือนภัยกันตามกฏหมายหรอกครับ อย่างช่วงเดือนกรกฎาคม ที่น้ำแม่น้ำยมและแม่น้ำน่านกำลังไหลบ่าลงมาทางใต้นั้น เทศบาล-อบต.ที่กำลังประสบภัย ยังมีน้ำใจโทรบอกกัน เพื่อที่จะเตือนภัยเทศบาล-อบต.ที่อยู่ในเส้นทางของภัยพิบัติ

กรณีสึนามิเมื่อปี 2547 นั้น คลื่นเข้าที่ฝั่งตะวันตกของภูเก็ตก่อน แต่ด้วยความที่ไม่มีการเตรียมตัวใดๆ มาก่อน จึงไม่มีการเตือนภัย… เคยเล่าแล้วในบล็อกนี้ว่าวันนั้นน้องสาวผมพร้อมทั้งครอบครัวพักอยู่ที่บ้านทางใต้ของภูเก็ต เมื่อคลื่นใหญ่ซัดมาชนกำแพงกันคลื่นน้ำกระเด็นไปสูงพอๆ กับยอดมะพร้าว ทุกคนตกใจ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ได้โทรไปสั่งอพยพแขกของรีสอร์ตบนเกาะพีพีซึ่งอยู่ห่างจากโรงแรมอื่นๆ บนเกาะ อีกครึ่งชั่วโมงสึนามิจึงไปถึงเกาะพีพี ทำให้รอดได้เป็นร้อยคน

อ่านต่อ »

บ่ายสามโมงครึ่ง เริ่มมีน้ำเอ่อขึ้นมาแถวบ้าน เป็นระดับประมาณ 10 ซม.ต่ำกว่าถนนซึ่งค่อนข้างสูง

นอกจากว่านี่คือสัญญาณเตือนว่ากำลังจะเป็นผู้ประสบภัยแล้ว ยังแสดงให้่เห็นว่าน้ำหลากมาเป็นปริมาณมากอีกด้วย น้ำที่หลากมานี้มีปลาติดมาด้วย ซึ่งคุณภาพน้ำแย่มาก ขนาดปลาหงายท้องเลยครับ แต่เมื่อพระอาทิตย์ตกระดับน้ำสูงขึ้นประมาณ 10 ซม. จากนี้ไปคงขึ้นช้าเพราะว่าเป็นระดับเดียวกับน้ำในทะเลสาปใหญ่ซึ่งไม่ห่างจากบ้าน รอดไปอีกวันหนึ่ง

สหภาพยุโรป (EC) ได้ให้ทุนพัฒนาระบบตรวจการณ์ภัยพิบัติแก่บริษัท AnsuR ของนอรเวย์ ซึ่งเขียนโปรแกรมบนโทรศัพท์มือถือแอนดรอยด์ เรียกว่าระบบ ASIGN (Adaptive System for Image Communication over Global Networks) ซึ่ง

1. ถ่ายรูปด้วยกล้องในโทรศัพท์หรือแท็บเล็ตที่ใช้ระบบปฏิบัติการแอนดรอยด์
2. ระบุพิกัดที่ถ่ายด้วย GPS (หรือ aGPS) ที่มีอยู่ในโทรศัพท์
3. ส่งรูปถ่ายของสถานการณ์เข้าเซอร์เวอร์กลาง โดยส่งภาพเล็ก thumbnail ขนาด 600×360 pixels ทำให้ไม่เสียเวลาในการส่ง แต่เมื่อต้องการภาพละเอียดเพื่อซูมดู เซอร์เวอร์กลางจะขอภาพรายละเอียดสูงจากมือถือมาอีกครั้งหนึ่ง

ภาพจากโทรศัพท์มือถือเครื่องต่างๆ จะถูกรวบรวมเอาไว้เป็นจุดในแผนที่ตามพิกัดที่ถ่ายรูป เรื่องนี้เมื่อเราดูแผนที่ จะเห็นสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในพื้นที่ พร้อมทั้งมีเวลาที่ถ่ายรูปกำกับไว้ด้วย

จึงอยากเชิญชวนผู้ที่มีโทรศัพท์แอนดรอยด์ โหลดโปรแกรมไปทดลอง ถ่ายภาพที่เกี่ยวกับอุทกภัย ไม่ว่าจะเป็นน้ำท่วมแล้ว น้ำยังไม่ท่วม ภาพคน เขื่อน รอยรั่ว ความเสี่ยงต่างๆ การร้องขอความช่วยเหลือ ความต้องการ ฯลฯ ใช้ได้ไม่ว่าจะเป็นผู้ประสบภัยเอง หรือผู้ที่เข้าไปช่วยเหลือ เมื่อถ่ายรูปแล้ว ส่งผ่าน 3G/EDGE/GPRS/Wi-fi/ADSL/LAN หรืออะไรก็ได้ที่เชื่อมต่ออยู่กับอินเทอร์เน็ต

อ่านต่อ »

ความกลัวเกิดจากความไม่รู้ และความไม่รู้เกิดจากการไม่มีข้อมูล ไม่แสวงหาความรู้ และ/หรือไม่สามารถจะทำความเข้าใจได้

ข่าวจากสื่อโทรทัศน์ซึ่งมีเวลาน้อย ให้ข้อสรุปได้โดยไม่มีเวลาที่จะลงในรายละเอียด อย่างข่าวคันกั้นน้ำของนิคมอุตสาหกรรมต่างๆ รั่วแตกพ่ายต่อแรงดันน้ำ ข่าวไม่ได้พูดว่าพื้นที่ของนิคมอุตสาหกรรมต่างๆ เป็นที่ต่ำ (เช่นนวนครมีความสูงเพียง 3 ม.รนก.) เมื่อน้ำที่ท่วมทุ่งอยู่รอบๆ มีความสูง 5+ ม.รนก. ความสูงกว่าระดับพื้นจะสร้างแรงดันหลายตันต่อตารางเมตร กระทำต่อคันดินซึ่งไม่ได้บดอัด และไม่ได้กระจายแรงดันน้ำออกไปทั่ว ทำให้จุดที่อ่อนที่สุดของคันดินเกิดรั่วจนแตกและน้ำทะลายเข้ามาได้ เมื่อน้ำไหลได้ ก็จะพาดินลงมาด้วย เกิดเป็นการพังทลายขนาดใหญ่ เวลาได้ยินข่าวว่าคันดินที่นั่นที่นี่แตก สถานีโทรทัศน์ให้ข่าวสารไม่ครบครับ ขาดมิติของเวลา และขาดมิติทางภูมิศาสตร์ (แผนที่)

คนสายตาสั้น มองใกล้ชัดกว่ามองไกล (แต่ไม่ได้แปลว่ามองชัด แค่ชัดกว่าเฉยๆ) ข่าวน้ำเข้าใกล้กรุงเทพ หันเหความสนใจไปสู่เหตุการณ์ใกล้ตัว โดยไม่ได้ตระหนักเลยว่ายังมีลูกใหญ่รออยู่ทางเหนืออีก

รูปทางขวานี้ อาจจะไม่ชัด ลองคลิกดูตรงนี้ก็ได้ครับ — ขอบคุณลิงก์จากคุณวรรณวิทย์ อาขุบุตร รองนายกสมาคมนักวิชาชีพไทยในยุโรป (ATPER) — เป็นภาพจากดาวเทียมของหลายประเทศ ถ่ายทะลุเมฆมา รวบรวมและประมวลผลโดย UNOSAT เมื่อวันที่ 16 ต.ค. จุดแดงแสดงน้ำท่วม และจะเห็นว่าเขื่อนของนิคมอุตสาหกรรมและคลองต่างๆ นั้น แค่แนวหน้าของน้ำที่ยังรออยู่… อย่าเพิ่งตื่นเต้นไปเลยครับ

ที่น่าห่วงคือผู้ที่ตั้งบ้านเรือนอยู่ทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยา น้ำก้อนใหญ่อยู่ในเขตสุพรรณบุรีกับอยุธยา ในขณะที่ความสนใจกลับมาอยู่ที่ทุ่งรังสิต ผมคิดว่าไม่แปลกที่คนกรุงเทพจะสนใจทุ่งรังสิตหรอกครับ ก็บ้านเขานี่ ไม่สนก็แปลกไปล่ะ แต่ว่าสื่อควรแบ่งพื้นที่ให้เป็นธรรมและเสนอข่าวอย่างครอบคลุมไม่ใช่หรือครับ

อ่านต่อ »

น้ำท่วมถนนครึ่งเมตรครึ่งล้อ รถเก๋งลุยไปช้าๆ อาจพอได้ ถ้าท่วมคร่งเมตร รถเล็กคงเลิกกัน เพราะสูงกว่าขอบประตูเยอะแล้ว แต่ถ้าท่วมหนึ่งเมตร รถใหญ่ก็จะผ่านได้ลำบากมาก เรื่องนี้มีปัญหาใหญ่ที่ความช่วยเหลือจากส่วนกลาง ส่งลงพื้นที่ได้ลำบาก

เมื่อสองเดือนก่อน ผมเขียนบันทึกเรื่อง [สะพานแคล็พเพอร์] คิดว่านำมาใช้ได้ โดยทำตอหม้อคอนกรีตมาวางไว้บนถนนที่น้ำท่วมสูง แล้วเอา slab คอนกรีตเสริมเหล็กพาดระหว่างตอหม้อ

อ่านต่อ »

วันนี้วางแผนสวยหรู ว่าจะไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อนเก่า แล้วจะแวะไปดูบ้านอาสาใจดี ซึ่งถ้ามีเวลาจะแวะไปดอนเมืองด้วย ส่วนปูนลอยน้ำพอกลวดกรงไก่เป็นเรือก็เก็บเอาไว้ก่อนเพราะอยู่คนละฝั่งของเมือง

สิบกว่าปีก่อน เธอทำงานอยู่ที่มหาวิทยาลัยในเท็กซัส แต่เมื่อเมืองไทยเริ่มมีอินเทอร์เน็ตใช้ในวงแคบๆ เธอก็ลาออกจากงานในสหรัฐกลับมาช่วยเมืองไทย แล้วยังดึงเพื่อนมือดีของมหาวิทยาลัย(ซึ่งมีแฟนเป็นคนไทย)กลับมาด้วย กลับมารับเงินเดือนเห่ยๆ ในเมืองไทย เพื่อมีส่วนร่วมในประวัติศาสตร์… หลายปีต่อมาหลังจากอินเทอร์เน็ตในเชิงพาณิชย์ยืนอยู่บนขาของตัวเองได้แล้ว เธอก็ย้ายกลับไปมหาวิทยาลัยเดิมและเรียนต่อไปด้วยเลยจนจบปริญญาเอก Dissertation ทำเรื่อง “TSUNAMI DISASTER RESPONSE: A CASE ANALYSIS OF THE INFORMATION SOCIETY IN THAILAND” ซึ่งก็มีงานและชื่อผมไปแพลมอยู่ในนั้นเป็นหย่อมๆ… ก็เป็นเสี้ยวหนึ่งของเรื่องเบื้องหลังที่ไม่มีใครรู้ แต่ผมจำได้ครับ เรามองกันแต่ผิวหน้าเสมอ แต่กว่าจะมีเรื่องราวอะไรสำเร็จขึ้นมาได้ จะมีคนที่อยู่เบื้องหลังยอมทำงานสู้ตายถวายหัว คนเหล่านี้ละครับ เป็นเฟืองตัวสำคัญเพื่อที่เราจะมีความรื่นเริงบันเทิงใจในความสำเร็จ​ ณ.วันนี้ — ถุงยังชีพทุกถุง มีน้ำใจและความเสียสละของผู้บริจาค ผู้ไปหาซื้อของมาด้วยความยากลำบาก ผู้แบกข้าวของ ผู้เอื้อเฟื้อสถานที่ ผู้บรรจุ ผู้ควบคุมสายการผลิต ผู้ดูแลการขนส่ง ทีมนำลงพื้นที่และแจกจ่าย ตลอดจนผู้ที่ดูแลผู้คนต่างๆ ที่มาช่วยกัน ฯลฯ ทุกคนได้ความภูมิใจที่ได้มีส่วนร่วม แต่ไม่ควรจะมีใครฮุบเอาทุกอย่างไปทั้งหมด

อ่านต่อ »

เขียนชื่อบันทึกอย่างนี้ ไม่ได้ไปร่วมพิธีเปิดอะไรหรอกครับ ไปไม่ไหว

สสส. เจรจากับกรมธนารักษ์ ขอใช้อาคารที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์มาเปิดเป็น บ้านอาสาใจดี ซึ่งจะมีสภาพเป็นศูนย์ประสานงานอาสาสมัครกลุ่มต่างๆ ที่จะทำงานร่วมกันในการช่วยเหลือผู้ประสบภัย

อยากย้ำอีกครั้งหนึ่งว่าพื้นที่ประสบภัยมีอันตราย ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวนะครับ หากจะลงพื้นที่ ก็ต้องมีความพร้อมสูงมากๆ ทั้งเรื่องความปลอดภัย ทั้งข้อมูลว่าพื้นที่ใดต้องการอะไรเท่าไร เมื่อคิดจะช่วย ช่วยให้ได้ผล ช่วยให้ตลอดรอดฝั่งดีไหมครับ อย่าคิดเพียงว่าเอาชองไปบริจาคแล้วก็แล้วกัน เพราะพบว่าของปริมาณมาก ไปกองกันอยู่ที่ศาลากลาง ไม่สามารถส่งถึงมือผู้ประสบภัยได้… เรื่องนี้ผมไม่โทษใครหรอกครับ ถ้ายังขีดวงเล็กๆ พอดีตัว ฉันทำส่วนของฉันแล้ว ก็เป็นอย่างนี้ล่ะ เพราะว่าไม่มีคำว่าผู้ประสบภัยอยู่ในประโยคเหล่านั้นเลย

มีผู้ที่ร้องขอความช่วยเหลืออยู่มากมาย กระจัดกระจายอยู่เต็มที่ราบลุ่มภาคกลาง ใกล้ๆ กรุงเทพนี่ก็มี ข้อมูลเหล่านี้อยู่ที่ form.thaiflood.com น้ำมาเป็นปริมาณมาก จะลุยออกไปไกลๆ ก็ลำบาก (ยังมีทีมที่ลงพื้นที่ลึกๆ ได้อยู่ แต่ส่วนใหญ่แล้วไปไม่รอด) ในเมื่อลงพื้นที่ไม่ไหว แล้วยังคิดจะช่วย ลองใกล้ๆ ก่อนดีไหมครับ แล้วยังมีทีมที่ใช้เส้นสายไปเบียดบังกำลังของท้องถิ่น เพื่อที่ตนจะได้ลงพื้นที่ไปแจกของ ถ่ายรูป เรื่องอย่างนี้น่าเศร้านะครับ ถ้าช่วยตัวเองไม่ได้ ลงพื้นที่ไปช่วยคนอื่นทำไม การลงพื้นที่ก็ต้องไปรบกวนกำลังของท้องถิ่นที่กำลังช่วยผู้ประสบภัยอยู่ ให้มาดูแลตนเอง สมควรแล้วหรือครับ แต่ถ้าท่านดูแลตนเองได้ ไม่ทำตัวเป็นภาระแก่ใครๆ ก็ขออนุโมทนาด้วยครับ

อ่านต่อ »

บ่ายนี้มีประชุมเครือข่ายทางสังคมของไทยพีบีเอส เพื่อสรุปสถานการณ์น้ำท่วม ผมจำไม่ได้แล้วว่าเป็นการประชุมครั้งที่เท่าไหร่ แต่ก็ยังมีภาคีของไทยพีบีเอสที่ยังทำเรื่องบรรเทาทุกข์อุทกภัยใหญ่มาร่วม ที่หายไปก็มีครับ ไม่เป็นไร เรื่องงานอาสาสมัคร จะไปบังคับกะเกณฑ์ใครไม่ได้อยู่แล้ว

ว่ากันที่จริง วันนี้มีประชุมสำคัญหลายอันชนกันสนั่น ต่างฝ่ายต่างเลื่อนไม่ได้ครับเพราะเชิญภาคีมาทั่ว

พออัพเดตภาคีที่ไทยพีบีเอสแล้ว ก็ต้องขอตัวไปร่วมประชุมกับ สสส. (iwhale กับ Puuka Loveyou รักในหลวง ไปประชุม แต่ผมไม่ได้ร่วมประชุมเพราะพระอาทิตย์จะตกอยู่แล้ว ด้วยสภาพของผม ขับรถในแสงน้อยมีความเสี่ยงสูงขึ้นครับ จึงหลีกเลี่ยงตลอดมา)

อ่านต่อ »

เมื่อคืนมีลุ้นเรื่องน้ำ ผู้ประสานงานมูลนิธิเดินไปดูที่ท่าน้ำปากเกร็ด ได้รูปที่น่าหวาดเสียวว่าน้ำปริ่มตลิ่ง ผมเลยเช็คระดับความสูงทั่วกรุงเทพ (แน่นอนเช็คความสูงของที่บ้านก่อนที่อื่นเลย) เช็คไปเช็คมาก็เลยไม่ได้นอนอีกแล้ว รวมทั้งรับปรึกษาปัญหาชีวิตและน้ำท่วมระหว่างดีห้าถึงเจ็ดโมงเช้าด้วย วันนี้จึงเป็นซอมบี้ทั้งวัน

แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลังเที่ยงจึงตัดสินใจบุกศูนย์ปฏิบัติการช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัย (ศปภ.) ที่ท่าอากาศยานดอนเมือง

โอ้โห ที่จอดรถหายากซะยิ่งกว่าห้างสรรพสินค้าเสียอีก คนเอารถมาจอดทิ้งไว้หนีน้ำท่วม… แต่แม่เคยตั้งข้อสังเกตว่าผมมักจะหาที่จอดรถได้ไกล้ๆ (ทำบุญเยอะ) วันนี้อยู่ดีๆ ก็มีรถออกระยะเผาขนหน้าทางเข้าเลย เลยเสียบเข้าไปอย่างรวดเร็ว มียามเดินมาโบกปรี๊ดๆ อำนวยความสะดวกด้วย ให้เป๊ปซี่ไปกระป๋องหนึ่ง

อ่านต่อ »