หุยเฮ(ฮา)กับลานราณี

ก่อนอื่นมาดูรูปก่อนละกันจะได้ทำใจกับวีรกรรมสุดเห่ย อิอิ

ถ่ายที่ทุ่งดอกกระเจียว

สามโก๊ะ ณ จุดชมวิวเขาพังเหย

ผาหำหด

ดอกกระเจียวงาม ที่ชัยภูมิ

โก๊ะจิจัง  โก๊ะอ้ายจัง ที่ว่าแน่  มาเจอสามโจ๊ะ โก๊ะหลงตลอดยังต้องถอย อิอิอิ (ใช่ไหมพีี่ครูอึ่ง พี่อาราม)
………………………..

ก่อนไปเที่ยวชัยภูมิ เราสามคนได้นัดแนะกันเรียบร้อยเรื่องการออกเดินทาง และ น้องมิมได้นัดเพื่อนมาเที่ยวด้วย จุดหมายคือ จ.ชัยภูมิ เพื่อไปเที่ยวงานดอกกระเจียวบาน แหม! ตื่นเต้น เน๊าะจะได้ไปเที่ยว แต่พอเดินทางไปถึงจุดนัดทานกาแฟ พี่สุบอกว่าไปหาพ่อครูไหม ไปนอนที่นั่นกัน…  เหมือนรู้ใจน้องมิมกับราณีเลย เพราะคุยกันก่อนหน้าหนึ่งวันตอนน้องมิมมาอยู่ที่บ้าน พวกเราเนี่ย มองตาก็รู้ใจกัน แบบว่าพวกเดียวกัน (สงสัยพวกคนวันศุกร์มันมีลูกบ้า อิอิ) ตกลงเมื่อเที่ยวทุ่งดอกกระเจียว จะไปสวนป่าบ้านครูบา ว่าแล้ว ก็กดโทรศัพท์ ไปบอกครูบาก่อน เด๋วเกิดไปไม่เจอกัน จะไปแค่เยี่ยมนกยูงซะป่าว ๆ อิอิ ไปแบบไร้จุดประสงค์..อยากไปก็ไป.. อยากกอดครูบา แม่หวี และไปนอนตีพุงที่สวนป่า เหมือนปีที่แล้ว ที่สามสาวไปตะลอนทัวร์ตอนวันหยุดเข้าพรรษาเหมือนกัลลลลลลล อิอิ

เรื่องที่ว่าง่าย และราบเรียบ มันก็เกิดเฮี้ยน แหม มันช่างท้าทายสาววันศุกร์ซะจริง ๆ หลังจากเดินกันจนขาแทบหัก ที่ทุ่งดอกกระเจียวงาม แถมหลงเข้าไปดูทุ่งดอกกระเจียว ที่เขาไม่ไปกันอีก เพราะเส้นทางลำบาก แถมทางแฉะมาก…กกก เหมือนหลงเดินกันไปสามคนเลย เพราะระหว่างทางไม่มีใครผ่านมาให้เห็นซักคน

ในภาพ น้องมิมไม่ได้มีที่คาดผมนะคะ ทายซิค่ะอะไรอยู่บนหัวน้องมิม….

หลังจากกลับออกมา จากทุ่งดอกกระเจียวได้ แต่ละคนมีสภาพอิดโรยมาก ขาแทบหัก ปวดขา และเมื่อยเท้าเป็นที่สุด แหม… คิดว่าไปวัดเขากระไดม้า หฤโหดแล้ว ยังชิดซ้าย อิอิอิ.

น้องหนึ่ง เพื่อนน้องมิมอยากกลับกรุงเทพ ส่วนลูก ๆ พี่สุ กลับพิษณุโลกเลย  เลยเข้าไปส่งที่ตัวจังหวัดชัยภูมิ ออกเดินทางไป บ่ายโมงพอดี คิดว่าไงก็ทัน พอถึงตัวจังหวัด เจอช่างซ่อมรถข้างทางเลยถามว่าไป“ขนส่ง ทางไหน” แหม… หวังดีบอกเสร็จสรรพ แถมน้องมิมบอกว่า รู้ละไปทางไหน ชำนาญเส้นทางเพราะเคยขับรถมาสอบ ปรากฎว่า..ด่านแรกไปถึงก็เจอขบวนแห่เทียนพรรษา แต่แล้วก็ถึงจริง ๆ แต่เป็นขนส่งจังหวัด ไม่ใช่ขนส่งผู้โดยสาร แป่ววววว    โห…. เอาไงกันทีนี้  ก็ต้องถามตรงขบวนแถวนั้นต่อว่าไปศูนย์ท่ารถบขส.ไปทางไหน (คิดในใจหวังว่าคงถามถูกคนแน่แล้ว)เขาบอกว่าเลี้ยวขวา แล้วก็เลี้ยวขวาไปตลอดนะ  แหม! ค่อยโล่งอกหน่อย งานนี้มันมีฮาบนรถตลอดค่ะ เพราะ เข้าไปตามที่เขาบอก เป็นทางเล็ก ๆ ยังงงกันนี่ถนนหรือซอยฟะเนี่ย เพราะเข้าไปตามที่เขาบอก มีแต่ควายเดินอะ… งานเข้าแล้วซิ เลยกลับรถ กะออกทางเดิม ก่อนออก ยังเห็นคนตกปลา เลยถามเขาบอกว่าไปถูกแล้ว ออกขวาไปตลอดนะ (กลับรถอีกละ) แล้วถึงถนนใหญ่จึงไปซ้าย กว่าจะหลุดออกมาได้  เฮ้อ…เล่นเอาเหนื่อย ส่งน้องหนึ่งได้ ตอนบ่ายสาม (นี่เพียงแค่หลงแรกยังไม่เข็ดนะเนี่ย)

งานนี้ควักแผนที่มาดูเพื่อความแน่ใจ ขับรถกันมาเรื่อย ๆ จนถึงบัวใหญ่ สีดา ประทาย และไปทางชุมพวงเข้าเส้นทางตามแผนที่ พอถึงแยกชุมพวง

ราณี: เลี้ยวซ้ายเลยมิม

มิม  : พี่ราณีไม่เห็นเหรอ เลี้ยวขวาซิ เส้นทางตามหมายเลข 2226 (จำไม่ได้แม่นนะค่ะไม่ได้มีแผนที่ในมือ)

พี่สุ  : เอาไงเอากันไปโลด

ราณี: ตามใจแล้วกัน เสร็จก็เงียบ

พอขับรถไปเรื่อย ผ่านตลาดทางชุมพวง แหม! ในใจก็นึกถึงตอนมารับอ.หลิน มันเส้นทางนี้นี่ฝ่า อิอิ. ยังถามใช่ทางนี้เหรอ มันแปลก ๆ นะ สุดท้าย กลับรถ(อีกละ) เพราะผิดเส้นทางจริง ๆๆ เลยมาเยอะ  (หลงสอง อีกแระ อิอิอิ) แถม

หลังจากขับรถมาเรื่อย ๆ ก็ใกล้ถึง สตึกแล้วเรามาทางถูก ค่อยโล่งใจกันทั้งสามคน เราจะไปเดินสวนป่าต่อ เพราะคงไม่มืดแน่นอน มาถึงสตึกก็แวะเติมน้ำมันเต็มถังแหมตอนหลงเนี่ย ยังคิดกันต่างๆ นานา ว่าจะหาข้อแก้ตัวอะไรเมื่อไปถึงสวนป่าสาย ทั้งแวะซื้อน้ำยาล้างจาน หรือฟองน้ำดี หรือว่าจะเป็นแวะเดินตลาดดี ก่อนเข้าสวนป่า เจอทางแยก ต้องตามต่อที่บันทึกของพี่สุ  ที่นี่

จุดที่หลงเป็นจุดหลงเดียวกับตอนไปรับอ.หลิน ซึ่งไปทางพิมายเลย  หลงแล้ว…ก็หลงเล่ากลับรถกันสองรอบสามรอบ อิอิ  ถึงสามหลงกับสามโจ๊ะหลงป่า

เป็นเช่นฉะนี้แล คิดทีไรก็ขำก๊ากทุกทีซิ…เอ๊า อิอิอิ.

« « Prev : คณะกฐิน(2)…ตอนเดินขึ้นวัดเขากระไดม้า