หุยเฮ(ฮา)กับลานราณี

ดู ดู๊ ดู ….ดูเธอทำ ทำไมถึงทำกับฉันได้ ๆๆๆ (เสียงโทรศัพท์มือถือดังอยู่หลายรอบ) ปรากฎว่า แป่ว..วว วิ่งมารับไม่ทัน เปิดดู โอ๊ะโอ พี่คอนโทรมา รีบโทรกลับพี่คอนบอกว่าใกล้ถึงแล้ว อีกหกกิโลเมตร บอกจะรออยู่ที่วัดเพื่อรอรถตู้ อืม.. ก็เลยไม่ได้ไปต้อนรับที่วัดเลย พอบ่ายโมงกว่าก็คิดว่าเขาคงเจอกันแล้ว เลยออกไปรับและโทรบอกกลางทาง พี่คอนบอกไม่เป็นไรเขายังไม่มา จะรออีกแป๊บ ราณีเลยวกรถกลับบ้านเลย ทีนี้ราณีไม่กล้าโทรไปรบกวนเลย แต่พอบ่ายสองเกือบบ่ายสาม ก็นึกเอะใจว่า…ทำไมไม่โทรซักทีหว่า เดี๋ยวพิพิธภัณฑ์จ่าทวีจะปิดตอน 16.30 น.นะ เลยโทรหาเองซะเลย เพราะพี่สุกำลังจะมาถึงเลยโทรบอกอีกรอบ ปรากฏว่าพี่เขารอแกร่วอยู่วัดสองชั่วโมงกว่า เลยบอกให้มาพิพิธภัณฑ์โดยด่วน งานนี้เลยนัดพบกันที่นั่นซะเลย อิอิ (คำนวณเวลาแล้ว พี่เขาคงอดดูทั้งโรงหล่อพระและสวนนกของลุงจ่าแน่นอนแล้ว)

บางส่วนภายในพิพิธภ้ณฑ์

เมื่อเจอกันทักทายกันรีบพาเข้าไปดู ไม่คิดว่าพี่เขาจะฮาได้ขนาดนี้ เลยลดอาการเกร็งไปเลย ทำให้กล้าที่จะคุย อุอุ แหมยังมีแอบถ่ายรูปพวกเราตอนทีเผลอซะด้วย เด๋วเอาคืนคราวหน้าทีเผลอ ขณะที่กำลังอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ โทรศัพท์พี่เขาก็ดัง เขาคุยอยู่แป๊บ แต่ดันไม่บอกเราว่ากลุ่มรถตู้ที่มานั้นถึงวัดแล้ว สงสัยพี่แกคงเอาคืน ฐานให้รอ อิอิ (คิดเอง) มาบอกตอนจะออกจากพิพิธภัณฑ์แล้ว เลยนัดเจอกัน ศาลสมเด็จพระนเรศวร ซึ่งประดิษฐานอยู่ที่พระราชวังจันทร์ เข้าไปศึกษาได้ที่นี่ รายละเอียดคร่าวๆ พวกเราก็มาถึงก่อนเหมือนเดิม เดินดูไปและเข้าไปกราบองค์สมเด็จฯแล้วมาถ่ายรูป ปรากฏว่ากว่าท่านคอนและคณะมาก็ปิดซะแล้ว ห้าๆๆๆ แต่ก็ยังแอบซูมถ่ายรูปมาให้ชมได้ในบันทึก

ภาพรอบๆ ศาลสมเด็จพระนเรศวร และพระราชวังจันทร์

จากนั้นก็พาไปเช็คอินที่โรงแรม แอบกังวลใจลึกๆ ว่าพวกเขาจะอยู่กันได้หรือปล่าวเนี่ย แต่คิดได้ไม่นาน ก็ปล่อยคอนเวิร์ส(ทางใครทางมัน อิอิ) เพื่อที่จะรีบไปบ้าน เพราะนัดพวกพี่ๆ เขามาทานอาหารที่บ้าน แถมย้ำว่าไปถูกนะคะ แต่ค่อนข้างมั่นใจคงไปถูก เพราะมีตัวช่วย เมื่อล่วงหน้าไปได้ก็รีบไปเตรียมของเพราะมากันหลายท่าน ตอนกิน โห!!! คิดถึงเฮียเหลียงขึ้นมา แต่ช้ากว่าพี่คอนเขา พี่เขาฝากความระลึกถึงผ่านลานเจ๊าะแจ๊ะไปเรียบร้อยแล้ว ที่นี่ ก่อนพวกที่จะกลับมาโรงแรม แม่ราณีแถมท้ายด้วยน้ำชาพร้อมทั้งขนมปังกระเทียมปิดท้าย  ทำแบบกะทันหัน ไม่มีเวลาเตรียมตัวมาก และก็ไม่ได้ถ่ายรูปให้ดูด้วย เพราะทุกคนมัวแต่กินๆๆ และก็กิน อุอุ หลังจากทานกันเสร็จก็เกรงพวกเขาจะเหนื่อยกัน ก็ทุ่มกว่าเกือบสองทุ่มแล้ว เลยขนของที่จะนำไปกฐินในวันรุ่งขึ้น ใส่รถตู้ที่มากัน พร้อมนัดเวลาที่เจอกันตอนเช้า ให้เรียบร้อย พอรถเขาออกไปราณีก็กลับบ้านตัวเอง มานึกได้ อ้าวววว ลืมพาพี่เขาไปทานไอศกรีมซาหริ่ม ที่แสนอร่อยนี่หว่า เฮ้อๆๆๆ ไม่เป็นไร คราวหน้าแล้วกัน ปลอบใจตัวเอง อุอุ ไว้อ่านต่อพรุ่งนี้ตอนวันไปวัดนะคะ นัดพี่เขาไว้หกโมงเช้า กงล้อธรรมะ (รถตู้ อิอิ.) ที่จะเริ่มออกเดินทางไปที่วัดเขากระไดม้าพร้อมกับรถพี่คอนที่มีราณีพี่สุและจุ๊บแจงติดสอยห้อยตามไปด้วย 

รอติดตามอ่านตอนที่สองได้นะคะ เสร็จเมื่อไรคงโพสลงลานได้ ห้าๆๆๆ

« « Prev : เรื่องเบา ๆ ในวันฝนตก

Next : คณะกฐิน(2)…ตอนเดินขึ้นวัดเขากระไดม้า » »