เบื่อคนพาล…แต่มีความสุข

โดย naichangyai เมื่อ กันยายน 12, 2008 เวลา 4:50 (เช้า) ในหมวดหมู่ Uncategorized #
อ่าน: 1926

ทำไม ? เดินช้าจัง มองหน้ารึ?  อยากเจ็บตัวหรือไง ?  นี่แน่ะ

                        ผมรีบหลีกจนเกือบพ้นรัศมีเท้า เพราะระวังตัวอยู่แล้ว แต่ก็โดนจนได้ ผมร้องด้วยความเจ็บปวด รีบวิ่งไปอีกฝั่งของถนน มองพี่อ้วนแล้วส่ายหน้าหันหลังกลับบ้าน ด้วยความงุนงงกับเสียงอันดังและเท้าที่หนัก แต่ในหัวใจรู้สึกเศร้ากับความเป็นคนพาลของพี่อ้วน

 

                        หมู่บ้านที่ผมอาศัยอยู่ เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ มีความสงบมาก  ทุกคนรู้จักกันและอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข โอบอ้อมอารี มีไมตรีจิตซึ่งกันและกัน ผมเห็นมีการแลกเปลี่ยนอาหารกันรับประทานกับบ้านใกล้เรือนเคียงกันแทบทุกวัน ลูกหลานก็เล่นกันดีไม่มีการทะเลาะเบาะแว้ง ทุกคนเป็นเพื่อนของผม

                        วันนี้อากาศดีไม่ร้อน แต่ครึ้มฟ้าครึ้มฝนมาตั้งแต่เช้า ได้ยินเสียงวิทยุประกาศว่าวันนี้มีลมมรสุมพัดเข้าสู่กรุงเทพฯ ฝนจะตกประมาณหกสิบเปอร์เซ็นของพื้นที่ ผมเดินเล่นอย่างสบายใจจากบ้าน จะไปหาเพื่อนที่ปากซอย ก็แลเข้าไปในบ้านของพี่อ้วน เห็นพี่อ้วนกับป้าจาบกำลังทำอะไรอยู่สักอย่างที่ประตู พี่อ้วนนั้นส่งเสียงดังด้วยความหงุดหงิดด่าทอด้วยคำหยาบดังลั่นซอย รีบวิ่งเข้าไปดูเผื่อมีอะไรช่วยได้

                        ผมเห็นพี่อ้วนกำลังดึงกุญแจออกจากประตูรั้วแต่ดึงไม่ออก มือก็เขย่าประตู ปากก็ตะโกนด่าไปเรื่อย ป้าจาบซึ่งยืนดูอยู่นานก็ขอดึงกุญแจออกเอง แกดึงเบา ๆ และค่อย ๆ ขยับ พักเดียวแกก็ดึงกุญแจออกจากรูได้ ผมได้ยินป้าจาบพูดกับพี่อ้วนว่า ใจเย็น ๆ ซิลูก นี่อะไรทำใจร้อนไปได้ แล้วช่วยอะไรได้มั้ย กุญแจแค่นี้ดึงออกไม่ได้

                        เมื่อป้าจาบถอดกุญแจได้แล้ว พี่อ้วนก็ใช้เท้าถีบประตูรั้วดังโครมให้ประตูรั้วอ้าออก แล้วเดินผ่านออกไป  แต่เดินสะดุดกระถางดอกไม้สีขาวริมรั้ว ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟกับกระถาง เตะกระถางต้นไม้นั้นโด่งเป็นลูกฟุตบอล กระถางปลิวไปติดข้างรั้วของอีกบ้านหนึ่ง แล้วก็ด่าโขมงโฉงเฉงลั่นซอยอีกครั้ง

                        เมื่อเห็นพี่อ้วนและป้าจาบออกมาจากบ้านได้ ผมก็เดินไปปากซอยหาเพื่อนตามที่ตั้งใจไว้ เดินมาได้สักระยะก็ได้ยินเสียงอันดังของพี่อ้วนก็หันไปดู แล้วรีบหลบ  แต่ไม่ทันครับโดนเท้าอันหนักหน่วงของพี่อ้วนเข้าที่ชายโครง คราวนี้ผมร้องเสียงดังลั่นซอยกว่าพี่อ้วนซะอีก

                        ….เอ๋ง…..เอ๋ง……เอ๋ง…..เอ๋ง…งิง…งิง…

http://25stang.212cafe.com/user_blog/25stang/O4007194-9.jpg

 

        ฮึ….กลับบ้านดีกว่า ไม่อยากกัดตอบ เดี๋ยวเสียตามสุภาษิต…

 

                                                                                    สวัสดีครับ

                                                                             ภัทรพล คำสุวรรณ์

« « Prev : กินหมูอย่านึกว่าหมู

Next : สู่แดนใต้…/…นมัสการรูปเหมือนหลวงปู่ใหญ่ที่สุดในโลก 3 องค์ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

6 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.41052794456482 sec
Sidebar: 0.0064539909362793 sec