กลับไปอ่านบันทึกแรก การปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน ในสมุด การปฏิบัติธรรม
เขียนตั้งแต่วันแรกๆ ที่เข้า gotoknow ๑๒ มีนาคม ๒๕๕๐
ตอนนั้นยังฝึกดูอารมณ์อยู่..และได้เห็นอารมณ์ตัวเองมาบ้างแล้ว..
รู้แล้วว่าเป็นเพียงแค่ สภาวะธรรมหนึ่งที่เกิด ดับ ๆ ๆ ไปเรื่อยๆ เท่านั้น
วันนี้ก็ยังไม่ได้เปลี่ยน เพียงแต่ไม่ค่อยมีอารมณ์มาให้ดูเท่าใหร่แล้ว…
ถ้าเปรียบเทียบก็คงเหมือนได้ช้อนตะกอนใหญ่ๆ ออกจากจิตไปแล้ว..เหลือแต่สารแขวนลอยที่ต้องค่อยๆ ช้อนกันต่อไป
ว่าง…
ใจว่างมาก.. ไม่กระเพื่อม ไม่สะเทือนมาหลายวันแล้ว..
ตอนนี้เย็นแล้ว..มาทำงานเกือบครบ ๑๒ ชั่วโมงแล้ว.. แต่ใจยังสบาย..เบาและสงบ
คิดถึงงานค้าง ก็ยังมี.. เยอะ… แต่คิดก็คือคิด..ไม่มีกังวลประกอบ..รู้สึกว่าใจมันขาดจากอารมณ์
ว่าง สบาย
ว่าง สงบ
ว่าง นิ่ง
สุข ทุกข์ ไม่ค่อยมี…สบายจัง
บันทึกเป็นอนุสรณ์..สำหรับความสงบในดวงจิตอีกหนึ่งวัน..
กลับบ้านดีกว่า ^ ^
เนื้อหาความคิดในลานว่างนี้ สามารถนำไปใช้อ้างอิง ดัดแปลงได้ (ยกเว้นเนื้อหาที่ผู้เขียนอ้างมาจากแหล่งอื่น) โดยเพียงขอให้ link หรืออ้างอิง กลับมายังลานว่างเท่านั้น แต่ถ้าแจ้งผู้เขียนด้วย ก็จะเป็นพระคุณยิ่งค่ะ