อัยการชาวเกาะอย่างผม นานๆไปประชุมที่กรุงเทพฯสักที เว้นแต่ตอนไปเรียนที่สถาบันพระปกเกล้า แถมตอนไปเรียนก็แทบไม่ได้ไปไหน ถึงกรุงเทพฯเข้าที่พัก เช้าออกไปเรียน เย็นกลับที่พัก เรียนเสร็จกลับเกาะ อิอิ ไปไหนมาไหนก็แท็กซี่ตลอด คนมีกะตังค์ ฮ่าๆ อ่านต่อ »
ปีที่แล้วผมได้รับมอบหมายจากท่านอธิบดีอัยการฝ่ายคดีแรงงานให้ร่วมดำเนินคดีเกี่ยวกับคดี ส.ป.ก.ที่ภูเก็ตเพราะมันมีความพิกลเกิดขึ้น จู่ๆ ส.ป.ก.พื้นที่ตั้งแท่นเสนอผู้ว่าราชการจังหวัดมีหนังสือถึงอัยการจังหวัดขอให้ถอนฟ้องจำเลย แต่เรื่องนี้รองอธิบดีตรวจพบความผิดปกติเพราะการจะถอนฟ้องมันเป็นอำนาจของเลขาธิการ ส.ป.ก. จึงมีหนังสือสอบถามไป ได้เรื่องครับเพราะเลขาธิการ ส.ป.ก.ไม่ถอน อ่านต่อ »
ประเด็นสำคัญอีกเรื่องหนึ่งที่เขาถือเป็นไม้เด็ดก็คือ “อัยการสูงสุดมีอำนาจสั่งฟ้องจำเลยที่ ๒ ในความผิดฐานแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จลงในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการดังกล่าวตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๗, ๒๖๘ หรือไม่” ข้อนี้แหละที่เขากะเป็นหมัดตาย เพราะถ้าคำสั่งผู้ว่าฯที่ไม่ได้มีความเห็นแย้งก็ต้องถือว่าคดีถึงที่สุดไปแล้ว อัยการสูงสุดไม่มีอำนาจฟ้อง คดีก็จบ เสี่ยงเหมือนกัน อิอิ อ่านต่อ »
ศาลชั้นต้นจำเลยแพ้ ศาลอุทธรณ์ก็แพ้อีกเพียงแต่ได้รับการลดหย่อนผ่อนโทษลงมา แต่จำเลยก็ยังเห็นว่าเขาไม่ผิดและโดยข้อกฎหมายแล้วฟ้องเขาไม่ได้เพราะคำสั่งของผู้ว่าราชการจังหวัดมิได้มีความเห็นแย้งอัยการจังหวัด ดังนั้นอัยการสูงสุดจึงไม่มีอำนาจหยิบข้อหาแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการอันเป็นเท็จนั้นมาสั่งฟ้องเขาได้ เพราะคดีถึงที่สุดตั้งแต่ผู้ว่าราชการจังหวัดยังมิได้มีความเห็นแย้ง และพนักงานสอบสวนสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองภูเก็ตไม่มีอำนาจสอบสวน เราลองมาดูเรื่องราวสรุปย่อยาวในคำพิพากษาซึ่งผมขอตัดชื่อจริงของบุคคลในสำนวนออกไปนะครับ เบื้องต้นมาดูคำฟ้องก่อนนะครับว่าผมฟ้องว่าอย่างไร อ่านต่อ »
สำนวนคดีนี้เมื่อผู้ว่าราชการจังหวัดมีความเห็นแย้งคำสั่งของอัยการจังหวัดจึงต้องส่งไปให้อัยการสูงสุดชี้ขาด แต่ก่อนจะชี้ขาดก็ต้องฟังความเห็นจากผู้ใต้บังคับบัญชาตามลำดับชั้น ใครได้อ่านความเห็นคดีแล้วสนุกครับ เพราะแย้งกันไปกันมาหลายครั้งเป็นที่สนุกสนาน ต่างก็งัดข้อเท็จจริงข้อกฎหมายว่ากัน บ้างก็ว่าขาดอายุความ บ้างก็ว่าไม่ขาด จนในที่สุดอัยการสูงสุดชี้ขาดเอาแบบที่ผมเสนอ(ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าอัยการระดับอธิบดีหรือรองอัยการสูงสุดเห็นด้วยกับผม จำไม่ได้เพราะคดีมันนานมากแล้วและให้ลูกน้องหาสำนวนเก่ามาดูเขาก็บอกว่ายังหาไม่เจอ)
