ลานบนเกาะ

ประเด็นสำคัญอีกเรื่องหนึ่งที่เขาถือเป็นไม้เด็ดก็คือ “อัยการสูงสุดมีอำนาจสั่งฟ้องจำเลยที่ ๒ ในความผิดฐานแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จลงในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการดังกล่าวตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๗, ๒๖๘ หรือไม่” ข้อนี้แหละที่เขากะเป็นหมัดตาย เพราะถ้าคำสั่งผู้ว่าฯที่ไม่ได้มีความเห็นแย้งก็ต้องถือว่าคดีถึงที่สุดไปแล้ว อัยการสูงสุดไม่มีอำนาจฟ้อง คดีก็จบ เสี่ยงเหมือนกัน อิอิ อ่านต่อ »

ศาลชั้นต้นจำเลยแพ้ ศาลอุทธรณ์ก็แพ้อีกเพียงแต่ได้รับการลดหย่อนผ่อนโทษลงมา แต่จำเลยก็ยังเห็นว่าเขาไม่ผิดและโดยข้อกฎหมายแล้วฟ้องเขาไม่ได้เพราะคำสั่งของผู้ว่าราชการจังหวัดมิได้มีความเห็นแย้งอัยการจังหวัด ดังนั้นอัยการสูงสุดจึงไม่มีอำนาจหยิบข้อหาแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการอันเป็นเท็จนั้นมาสั่งฟ้องเขาได้ เพราะคดีถึงที่สุดตั้งแต่ผู้ว่าราชการจังหวัดยังมิได้มีความเห็นแย้ง และพนักงานสอบสวนสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองภูเก็ตไม่มีอำนาจสอบสวน เราลองมาดูเรื่องราวสรุปย่อยาวในคำพิพากษาซึ่งผมขอตัดชื่อจริงของบุคคลในสำนวนออกไปนะครับ เบื้องต้นมาดูคำฟ้องก่อนนะครับว่าผมฟ้องว่าอย่างไร อ่านต่อ »

สำนวนคดีนี้เมื่อผู้ว่าราชการจังหวัดมีความเห็นแย้งคำสั่งของอัยการจังหวัดจึงต้องส่งไปให้อัยการสูงสุดชี้ขาด แต่ก่อนจะชี้ขาดก็ต้องฟังความเห็นจากผู้ใต้บังคับบัญชาตามลำดับชั้น ใครได้อ่านความเห็นคดีแล้วสนุกครับ เพราะแย้งกันไปกันมาหลายครั้งเป็นที่สนุกสนาน ต่างก็งัดข้อเท็จจริงข้อกฎหมายว่ากัน บ้างก็ว่าขาดอายุความ บ้างก็ว่าไม่ขาด จนในที่สุดอัยการสูงสุดชี้ขาดเอาแบบที่ผมเสนอ(ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าอัยการระดับอธิบดีหรือรองอัยการสูงสุดเห็นด้วยกับผม จำไม่ได้เพราะคดีมันนานมากแล้วและให้ลูกน้องหาสำนวนเก่ามาดูเขาก็บอกว่ายังหาไม่เจอ)

อ่านต่อ »

ในชีวิตการเป็นอัยการของผม มีเรื่องราวที่สนุกกับการทำงานเรื่องหนึ่ง ซึ่งมีการสู้คดีกันตั้งแต่ศาลชั้นต้นถึงศาลฎีกา เรียกได้ว่าจำเลยสู้ยิบตาและสู้ทุกเม็ด สิ่งที่ประทับใจคดีนี้ก็คือเป็นผมอาสาเข้าทำคดีนี้เอง ในขณะที่เพื่อนๆมักจะหนีเมื่อเห็นเอกสารจำนวนมาก เป็นคดีที่ผมอ่านเอกสารเองเพียงคนเดียว ๖ ลังแม่โขง เป็นคดีนี้ที่ว่ากันด้วยข้อกฎหมายและข้อเท็จจริงและมีความเห็นแตกต่างกันหลายระดับ แต่ในที่สุดอัยการสูงสุดเห็นเหมือนกับผม อ่านต่อ »

วันนี้จะมาเล่าโอวาทของท่านเหลี่ยวฝานข้อสุดท้าย ซึ่งเป็นเรื่องของความถ่อมตน ผมเคยอ่านเรื่องของต้นข้าวมานานมากแล้วและชอบมาก ต้นข้าวที่มีรวงมีเมล็ดข้าวที่สมบูรณ์มันจะค้อมลงดิน แต่ข้าวที่ไม่สมบูรณ์มีแต่รวงข้าวไม่มีเมล็ดมันจะชูช่อขึ้นฟ้า เปรียบเสมือนคนเรา ถ้าเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนใครก็รักใครก็เคารพ แต่ประเภทหยิ่งผยองอยู่ได้ไม่นานเหมือนกับรวงข้าวนั่นแหละ อ้าว…อารัมภบทยาวไปหน่อย อิอิ อ่านต่อ »